پارک علم فناوری آدرس : کیلومتر 12 بزرگراه آسیایی (جاده مشهد _ قوچان)

https://www.kstp.ir/services.axd?id=428289

https://www.kstp.ir/questions.axd

عدم شمول قانون کار!

به این ترتیب نیروی انسانی شاغل در واحد های پژوهشی و فناوری و مهندسی مستقر در پارک های علم و فناوری مشمول قانون کار نبوده و تابع مقررات اشتغال در مناطق آزاد می باشند در پارک های علم و فناوری،عبارت مدیریت پارک جایگزین عبارت سازمان های مناطق و واژه پارک جایگزین واژه مناطق شده است.

ضمن این که با  توجه به پیش بینی بعمل آمده و اصلاحات انجام شده در آیین نامه، استقرار واحدهای کار و خدمات اشتغال و وجود سرپزست واحد کار در پارک های علم و فناوری مورد پیدا نمی کند به این لحاظ ترکیب هیات های رسیدگی در این پارک ها نیز شامل نماینده مدیریت پارک،کاگر و کارفرمای ذیر یا نماینده تام الاختیار آنان خواهد بود.

اگر در حال حاضر با مشکلاتی مانند رد نکردن حق بیمه توسط کارفرما، عدم دریافت حقوق، شرایط نامناسب کاری یا اخراج ناگهانی بدون قرارداد کار مواجه هستید،

 

 

مأموریت پارک‌های علم‌ و‌‌ فناوری، توسعه اقتصادی از طریق تبدیل ایده به محصول و حمایت از فرصت‌های کارآفرینانه و تجاری‌سازی دستاوردهای علمی پژوهشی و تبدیل دانش به ثروت است.

تجاری‌سازی طرح‌های تحقیقاتی

• ارائه خدمات و مشاوره به واحدهای فناور
• تبدیل علم به تولید
• کمک به شکل‌گیری و رشد شرکت‌های نوآور و فناور
• پل ارتباطی بین دانش و صنعت
• ارتباط بین بخش‌های تحقیقاتی و تولیدی و خدماتی جامعه
• حمایت از پژوهش برای تولید محصولات با فرآیندهای نوین
• جهت‌دهی مراکز علمی برای تحقیق در رشته‌های مورد‌نیاز واحدهای فناور

انواع شرکت های دانش بنیان

• داشتن ایده نوآورانه و فناورانه
• قابلیت تجاری‌سازی ایده
• ترکیب نیروی انسانی متخصص

https://karnakon.ir/%d8%ab%d8%a8%d8%aa-%d8%b4%d8%b1%da%a9%d8%aa-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%b1%d8%aa%d8%a7%d9%be/

 

 

مقایسه پارک علم و فناوری با مراکز رشد، تفاوت‌ و شباهت‌

پارک‌های علم و فناوری و مراکز رشد هر دو با هدف حمایت از شرکت‌های نوآور و دانش‌بنیان ایجاد شده‌اند، اما سطح خدمات، مأموریت و مرحله‌ای از رشد استارتاپ‌ها که پشتیبانی می‌کنند با یکدیگر تفاوت دارد.

مراکز رشد (Incubators) معمولاً پذیرای تیم‌ها و شرکت‌هایی هستند که در مراحل ابتدایی ایده‌پردازی یا توسعه محصول اولیه قرار دارند. تمرکز این مراکز بر کمک به شکل‌گیری کسب‌وکار، اعتبارسنجی ایده و آماده‌سازی تیم برای ورود به بازار است. خدمات آن‌ها اغلب شامل فضای کاری، مشاوره اولیه، آموزش مهارت‌های کسب‌وکار و شبکه‌سازی اولیه می‌شود.

در مقابل، پارک‌های علم و فناوری بیشتر میزبان شرکت‌هایی هستند که از مرحله ایده عبور کرده و وارد فاز توسعه، تجاری‌سازی یا گسترش بازار شده‌اند. این پارک‌ها زیرساخت‌های پیشرفته‌تر، آزمایشگاه‌های تخصصی، ارتباط با سرمایه‌گذاران خطرپذیر، و فرصت‌های صادراتی را در اختیار شرکت‌ها قرار می‌دهند.

شباهت اصلی این دو نهاد در حمایت از نوآوری و کارآفرینی فناورانه است، اما تفاوت کلیدی آن‌ها در مرحله‌ای از مسیر رشد است که تمرکز دارند. به بیان ساده، مرکز رشد سکوی پرتاب اولیه استارتاپ‌هاست و پارک علم و فناوری سکوی توسعه و پرواز بلندتر آن‌ها.

 

 

الش‌ ها و محدودیت‌ های موجود در پارک‌ های علم و فناوری

با وجود نقش ارزشمند پارک‌های علم و فناوری در رشد استارتاپ‌ها، این مراکز نیز با مجموعه‌ای از چالش‌ها و محدودیت‌ها مواجه‌اند که می‌تواند کارایی آن‌ها را تحت‌تأثیر قرار دهد. یکی از مشکلات رایج، محدودیت منابع مالی و زیرساختی است. بسیاری از پارک‌ها با بودجه‌های محدود فعالیت می‌کنند و قادر به تأمین کامل نیازهای پیشرفته آزمایشگاهی یا فضای کاری کافی برای همه شرکت‌ها نیستند.

چالش دیگر، بروکراسی در فرآیند پذیرش و ارائه خدمات است. در برخی موارد، مراحل اداری طولانی و پیچیده باعث می‌شود استارتاپ‌ها مدت‌زمان زیادی را صرف طی مراحل ثبت، ارزیابی و عقد قرارداد کنند و این موضوع روند شروع فعالیت آن‌ها را به تأخیر می‌اندازد.

همچنین، محدودیت شبکه‌سازی بین‌المللی یکی دیگر از موانع است. بسیاری از پارک‌ها به دلیل نبود ارتباط گسترده با مراکز نوآوری جهانی یا محدودیت‌های بین‌المللی، نمی‌توانند فرصت‌های صادراتی و همکاری‌های فناورانه خارجی کافی را برای شرکت‌ها فراهم کنند.

علاوه بر این، در برخی پارک‌ها عدم هماهنگی کامل میان خدمات ارائه‌شده و نیاز واقعی استارتاپ‌ها باعث می‌شود بخشی از ظرفیت‌ها بلااستفاده بماند یا اثربخشی لازم را نداشته باشد. رفع این مشکلات نیازمند بازنگری در مدل مدیریتی، افزایش سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و گسترش تعاملات بین‌المللی است.

 

گونه یک استارتاپ می‌تواند به پارک علم و فناوری ملحق شود؟

پیوستن به پارک علم و فناوری فرآیندی است که نیازمند داشتن شرایط مشخص و طی مراحل ارزیابی دقیق است. استارتاپ‌ها ابتدا باید مدل کسب‌وکار و طرح تجاری خود را آماده کنند تا بتوانند پتانسیل فناورانه، نوآورانه و اقتصادی ایده‌شان را به اثبات برسانند. این طرح باید شامل توضیح محصول یا خدمت، بازار هدف، مزیت رقابتی، و نقشه راه توسعه باشد.

در مرحله بعد، تیم استارتاپ باید درخواست رسمی پذیرش را از طریق سامانه یا دبیرخانه پارک ارسال کند. مدارک مورد نیاز معمولاً شامل اطلاعات حقوقی شرکت، سوابق فعالیت، معرفی اعضای تیم و مستندات مالکیت فکری است. پس از ارسال مدارک، کمیته تخصصی پارک پرونده را بررسی و جلسه ارزیابی حضوری با تیم برگزار می‌کند.

در این جلسه، علاوه بر بررسی توانایی فنی و نوآورانه تیم، معیارهایی مانند آمادگی ورود به بازار، توان اجرایی، و قابلیت توسعه نیز ارزیابی می‌شوند. در صورت تأیید، قرارداد استقرار منعقد شده و استارتاپ به فضای کاری و خدمات پارک دسترسی پیدا می‌کند.

حضور در پارک، تعهداتی را نیز به همراه دارد؛ از جمله پایبندی به برنامه رشد تعیین‌شده، ارائه گزارش‌های پیشرفت دوره‌ای، و رعایت مقررات پارک. رعایت این موارد باعث می‌شود استارتاپ بتواند از تمام ظرفیت‌های حمایتی پارک بیشترین بهره را ببرد و در مسیر تجاری‌سازی موفق‌تر عمل کند.

 

کلام آخر

پارک‌های علم و فناوری به‌عنوان موتور محرک اکوسیستم نوآوری کشور، نقشی فراتر از یک فضای کاری دارند. آن‌ها با ایجاد ارتباط بین دانشگاه، صنعت و بازار، مسیر توسعه محصولات و خدمات نوآورانه را کوتاه‌تر و کم‌هزینه‌تر می‌کنند.
حضور در این پارک‌ها نه‌تنها موجب افزایش اعتبار و دسترسی به منابع تخصصی می‌شود، بلکه فرصت‌های شبکه‌سازی، جذب سرمایه و ورود به بازارهای جدید را نیز برای استارتاپ‌ها فراهم می‌آورد. با این حال، استفاده کامل از ظرفیت‌های پارک، نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، پایبندی به الزامات و بهره‌گیری فعالانه از خدمات ارائه‌شده است.