متون حقوقی جدید ِ[Done

یک بار متن رو بخون بعد که متن رو خوندی به فارسی عبارت های مهم رو  دربیار حقوق بین الملل هم بخون،مرور حتما تو کار بذار 

ساعت 3 قبل شروع مطالعه

 

Preventive Self-defense from the Perspective of Islamic International Law

 

One of the most important grounds for disagreement over self-defense is whether it includes

یکی از مهم ترین بستر های اختلاف در دفاع مشروع 

anticipatory defense 

دفاع پیش دستانه

 

جنگ پیش‌دستانه جنگی است که طی آن، نخست کشوری که قرار است به آن حمله شود به کشور مهاجم حمله می‌کند تا دست‌بالا و برتری به‌دست آورد که آسیب بیشتری به دشمن وارد کند

جنگ پیش‌گیرانه مبتنی بر دو پیش‌فرض دربارۀ روابط و شرایط است. اول اینکه وقوع جنگ در آینده اجتناب‌ناپذیر است. دوم اینکه ضربۀ اول قاطع و کارا خواهد بود.

 

جنگ پیش‌دستانه (preemptive war) واکنش به یک حملۀ قطعی و قریب‌الوقوع محسوب می‌شود. اما جنگ پیشگیرانه واکنش به حمله‌ای فوری و قریب‌الوقوع نیست.

• The Sunna of fasting during Ramadan is an important practice in Islam.

• - سنت روزه‌گرفتن در ماه رمضان یکی از اعمال مهم در اسلام است.

 

Many jurists accept it 

بسیاری از حقوق دانان

Such tactic is an obstacle against the supporters of the invasion and also has been approved in the Infallibles' Sunna.

مانعی است برای حامیان تجاوز توسط 

 

حمله مسلحانه» (armed attack

به موجب ماده 51 منشور ملل متحد، «در صورت وقوع حمله مسلحانه علیه یک عضو ملل متحد، هیچ چیز در منشور حاضر نباید حق ذاتی دفاع از خود فردی یا جمعی را مخدوش نماید... ». شرط دفاع مشروع حمله مسلحانه

هیچ چیز در این تعریف، به هیچ شکل نباید به عنوان توسیع یا تحدید قلمروی منشور در نظر گرفته شود؛ از جمله موادی که در آنها توسل به زور قانونی است»

 

ریف ماده 1 این قطعنامه رهنمود ارزشمندی را در این خصوص به دست می ­دهد. به موجب این ماده، «تجاوز عبارت است از توسل به نیروی مسلحانه توسط یک دولت علیه حاکمیت، تمامیت سرزمینی یا استقلال سیاسی دولتی دیگر... .». در این تعریف، اشاره به «حاکمیتِ» دولت، شرط «سرزمینی بودن» حمله مسلحانه را مرتفع می ­سازد. ب

به دیگر سخن، برای تحقق حمله مسلحانه، نیازی نیست که حمله علیه سرزمین دولتی دیگر انجام شود. این برداشت، با اطلاق ماده 51 منشور که صرفاً به حمله مسلحانه علیه دولت عضو، و نه سرزمین آن، اشاره می­کند، سازگار است. همچنین برخی مصادیق ماده 3 قطعنامه تعریف تجاوز، شامل مواردی می ­شودکه قطعنامه، حمله به مواضع خارج از سرزمین یک دولت را در زمره مصادیق تجاوز به شمار آورده است

ر قضیه مورد بررسی، از آنجا که نیروهای مسلح ایران با اجازه دولت سوریه در سرزمین آن کشور، حضور دارند، اگر حملات مسلحانه علیه آنها از حیث مقیاس و آثار به آستانه مورد نظر دیوان برسد، می­تواند به عنوان حمله مسلحانه در نظر گرفته شود. 

در قضیه اخیر، رویه دولت ایران بدواً حمله را به عنوان عمل تروریستی و تجاوز محکوم نمود و متعاقب طرح این موضوع در شورای امنیت، 12 دولت عضو، این حمله را محکوم کردند. با مخالفت 3 عضو دائم شورای امنیت (آمریکا، انگلیس و فرانسه) شورا حتی از تصویب بیانیه ریاستی در محکومیت این اقدام ناتوان ماند. 

با توجه به اینکه واکنش نظامی ایران از حیث تاریخی چند روز پس از جلسه شورای امنیت و عدم اقدام مناسب این نهاد صورت گرفت، شرط اول دفاع مشروع محقق شده است

 

بنابراین برای احراز ضرورت دفاع مشروع لازم است دولت مدعی دفاع نشان دهد که دفاع، تنها راه موجود برای دفع حملات مسلحانه به خود می ­باشد. در وضعیت­های حملات مسلحانه منتج به اشغال و دیگر اشکال درگیری­های مداوم، ضرورت به سهولت قابل احراز است. با این همه، در وضعیت­هایی که حمله­ مسلحانه­ای دفعه واحده واقع شده و یا سلسله حملاتی با شدت کمتر در فواصل زمانی انجام می ­شود، اثبات ضرورت دشوار است. در چنین شرایطی بررسی وقایع هر پرونده ضروری بوده و لازم است نشان داده شود که حمله بعدی قریب ­الوقوعی در انتظار دولت است (O'Meara, 2018, pp. 79-90).

در انطباق شرایط فوق با قضیه مورد بررسی، توجه به اظهارات نمایندگی ایران در جلسه شورای امنیت در تاریخ 14 آوریل  مهم است. در این جلسه نماینده ایران علاوه بر استناد اصلی به حمله 1 آوریل به سفارت ایران در دمشق، به مجموعه ­ای از حملات رژیم اسرائیل در خاک و خارج از قلمروی ایران به نیروهای مسلح، دانشمندان و تأسیسات هسته ­ای اشاره می­کند که بیانگر استمرار حملات اسرائیل در طول زمان است. این ادعا با قریب به 200 حمله رژیم اسرائیل در طول یک دهه حضور مستشاری ایران در سوریه، به نیروهای ایرانی تقویت می­شود.  به دیگر سخن، الگوی حملات سال ­های گذشته به مواضع، تأسیسات و نیروهای ایرانی در ایران و خارج از آن و عدم واکنش شورای امنیت سازمان ملل متحد، بیانگر استمرار و قریب ­الوقوع بودن این نوع حملات در آینده است. درست به همین دلیل، نماینده ایران به صراحت اظهار داشته است که «ایران چاره ­ای جز اعمال حق ذاتی برای دفاع از خود براساس حقوق بین ­الملل نداشته است». در نتیجه با توجه به واقعیت ­های موجود در قضیه حاضر و همچنین اظهارات نماینده ایران، به نظر می­ رسد که دفاع مشروع ایران در 26 فروردین ماه علیه اسرائیل واجد وصف ضرورت باشد.

تناسب میان شدت حملات دفاعی با هدف دفاع است