RAPE

• درخواست رابطه‌ جنسی

• چشم‌چرانی و خیره نگاه کردن

• هرگونه لمس یا تماس بدون رضایت

• هر نوع ابراز نظر بامعنای جنسی

• نمایش چیزهای بی‌ادبانه و توهین‌آمیز در جمع یا در حریم شخصی شما

• نمایش حرکات یا رفتارهای بدنی که شامل مضامین جنسی باشد

• شوخی‌های جنسی

• سؤال کردن درباره زندگی جنسی فرد

• توهین با الفاظ جنسی

• ارتکاب به رفتار مجرمانه، مثل تماس تلفنی بی‌دلیل،‌ بدن‌نمایی یا تعرض جنسی.

جزئیاتش رو نپرس

چرا حمایت اطرافیان بعد از تجاوز تا این حد حیاتی است؟

وقتی تجاوز اتفاق می‌افتد، سیستم عصبی بدن وارد حالت «بقا» می‌شود.
بیش‌فعالی آدرنالین، کورتیزول بالا، گسست روانی، بی‌حسی، ترس شدید، اضطراب و تحریک‌پذیری از علائم اولیه هستند.
بسیاری از قربانیان حتی نمی‌فهمند چه احساسی دارند. انگار بدن‌شان دارد واکنش نشان می‌دهد اما ذهن‌شان عقب مانده است.

رفتار اطرافیان در همین ساعات و روزهای اولیه می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد.
اگر درست رفتار شود، فرد به سمت بازیابی امنیت روانی حرکت می‌کند.
اگر اشتباه رفتار شود، فرد در مسیر اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) گیر می‌افتد.

 

 

حمله جنسی زمانی رخ می‌دهد که فردی به طور عمد و بدون رضایت، به لمس جنسی دیگری می‌پردازد. حمله جنسی می‌تواند شامل یک مجموعه وسیعی از جرایم باشد (جدا از تجاوز جنسی) مانند حملات، لمس جنسی ناخواسته بین متجاوز و قربانی مانند گرفتن یا لمس زودهنگام، و همچنین تهدیدهای کلامی. حمله جنسی ممکن است شامل نفوذ (تجاوز) باشد یا نباشد.

 

 

وقتی قربانی شروع به حرف زدن می‌کند، مهم‌ترین لطفی که می‌توانی در حقش انجام بدهی این است که فضای امنِ بدون قضاوت بسازی؛ فضایی که در آن نه قطع‌شدن باشد، نه نگاه بازپرسانه، نه عجله برای نتیجه‌گیری. یک نگاه ملایم، چند جمله کوتاه حمایتی و حتی سکوتی که به او اجازه تنفس می‌دهد، خودش نیمه‌درمان است. در مقابل، سؤال‌های ریز، مقایسه‌های بی‌جا، نصیحت‌های ساده‌انگارانه یا سرزنش‌های پنهان مثل این‌که «چرا تنها رفتی» ضربه دوم را می‌زنند؛ این رفتارها در عمل اعتماد را می‌شکنند و ذهن او را دوباره به صحنه حادثه پرت می‌کنند.

 

 

وقتی فرد هنوز در شوک و آشفتگی است، کشیدنِ او به جزییات حادثه فقط زخم را تازه‌تر می‌کند؛ ذهنش را دوباره به همان صحنه پرت می‌کند، شرم را بیدار می‌کند و حس تقصیر را شدیدتر. حتی در درمان حرفه‌ای هم وارد جزییات نمی‌شوند مگر وقتی که ذهن واقعاً توانش را پیدا کرده باشد. در چنین مرحله‌ای تنها سه سؤال ارزش پرسیدن دارد: «چطور می‌تونم کمکت کنم؟» «می‌خوای تنها باشی یا کسی کنارت باشه؟» و «الان نیاز به استراحت داری؟» هر چیز دیگری بیشتر شبیه فشار است تا حمایت.

رفتارهای آسیب‌زا:

• سؤال‌های جزئی: «دقیقاً چی شد؟»

• مقایسه: «برای فلانی هم چنین چیزی پیش اومد…»

• نصیحت: «بهش فکر نکن!»

• سرزنش پنهان: «نباید تنها می‌رفتی.»

 

نباید:

• قربانی را سرزنش کنید

• او را مجبور کنید «قوی باش»

• درباره مفهوم «بخشش» حرف بزنید

• به او بگویید «از این زاویه نگاه کن»

• او را مقایسه کنید

• بگویید «فراموش کن»

• بپرسید «چطور شد؟ چرا این‌قدر طول کشید؟»

• مسئله را کوچک جلوه دهید

• بلافاصله نسخه قضایی بپیچید

سن رضایت یا سن قانونی رابطه جنسی

سن قانونی ازدواج برای دختران در ایران، ۱۳ سال و برای پسران ۱۵ سال است

تفاوت‌های قانونی:

• تجاوز (زنای به عنف): مجازات بسیار سنگین

• تعرض جنسی / آزار جنسی: شامل لمس اجباری، تهدید، آزار لفظی یا فیزیکی

 

شواهدی که نباید از بین بروند:

• لباس‌ها

• پیام‌ها

https://cliniciraan.com/blog/

https://exitomag.com/category/%d8%b3%d8%a7%d8%ae%d8%aa-%d8%b9%d8%a7%d8%af%d8%aa-%d8%ae%d9%88%d8%a8/

حکم تجاوز جنسی چیست؟

بر اساس تبصره‌ دوم ماده‌ی ۲۲۵ قانون مجازات اسلامی جدید، حکم مجازات تجاوز جنسی عبارت است از: «هرگاه کسی با زنی که راضی به زنای با او نباشد، در حال بی‌هوشی، خواب یا مستی زنا کند، رفتار او در حکم زنای به عنف است. در زنان از طریق اغفال و فریب دادن دختر نابالغ یا از طریق ربایش، تهدید یا ترساندن زن، اگرچه موجب تسلیم شدن او شود نیز حکم فوق جاری است.»

مطابق بند ت ماده ۲۲۴ قانون مجازات اسلامی وجود عنف در تجاوز جنسی، یکی از مواردی است که منجر به تشدید کیفر زنا تا حد اعدام می‌گردد. به‌عبارت‌دیگر، هرگاه یکی از طرفین راضی به برقراری رابطه جنسی نبوده و دیگری وی را وادار به ارتکاب این عمل نماید این ویژگی برای شخصی از کیفیات مشدده محسوب می‌شود. ازاین‌رو تجاوز جنسی در فقه و به‌تبع آن در قوانین کیفری ایران با تشدید مجازات همراه است. درواقع این عدم رضایت قربانی است که آمیزش جنسی را به تجاوز جنسی تبدیل می‌کند.

• تماس‌ها

• زمان و مکان وقوع

• تهدیدها

این رفتارها تروما را بازتولید می‌کنند.

یک جمع‌بندی کوچک بعد از حرف‌های او کافی است:
«من حرف‌هات رو شنیدم. هر زمان خواستی می‌تونی ادامه بدی. من کنارتم.»

انکار تجاوز جنسی

دو سه روز همینجوری گذشت؛ بعدش وارد فاز انکار شدم. دوباره می‌خندیدم و شاد بودم، حتی می‌تونم بگم بیشتر از قبل می‌خندیدم؛‌ اما شبا…امان از شبا.

بعد از یه مدت فقط خودمو سرگرم روزمره‌ و کار می‌کردم تا به چیزی فکر نکنم و شبا بیهوش شم.

مشغول بودم ولی یه چیزی روی شونه هام بود،؛ هر ثانیه که بیکار می‌شدم به اون شب و تجاوز جنسی و همه اتفاقاتی که افتاد فکر می‌کردم.

یکی دوبار خواستم به دوستام بگم چه اتفاقی برام افتاده؛ اما می‌ترسیدم،‌ هم از قضاوتشون می‌ترسیدم و هم توی فکرم رفتارشونو تصور می‌کردم و بی‌خیال می‌شدم که بگم.

 

 اما خب اثبات تجاوز متاسفانه بسیار سخت است و به دلیل مجازات سنگین (اعدام) رویه دادگاه‌ها طوری است که معمولا این جرم را محقق شده نمی‌دانند و ممکن است که به طرق دیگری فرد متهم به تجاوز را محاکمه و مجازات کنند.

 

بعد از وقوع تجاوز، زمان ۲۴ ساعت اولیه به عنوان زمان طلایی بسیار مهم است و باید به مواردی که در ادامه می‌گویم دقت شود؛ البته می‌دانیم که شرایط روانی همه خانم‌ها شبیه هم نیست و فشار روانی زیادی روی فرد مورد تجاوز واقع شده وجود دارد و از همه مهمتر نبود حمایت‌های قانونی، خانوادگی و ... باعث می‌شود که نتوانیم از همه انتظار داشته باشیم که بعد از اینکه مورد تجاوز واقع شدند، یک‌جور رفتار کنند.

ما می‌گوییم که ایده‌آل این است که زنان در اولین فرصت لباس‌های خود را از تن دربیاورند {و لباس دیگری بپوشند}، بدون اینکه آن‌ها را بشویند، به حمام نروند و ترجیح این است که حتی توالت هم نروند و به اولین کلانتری مربوطه مراجعه کرده و موضوع را اطلاع دهند؛ کلانتری اجازه ورود و تحقیقات ندارد و فقط باید نامه بدهد و فرد مورد تجاوز واقع شده را به پزشکی قانونی معرفی کند

 

عد از دریافت نامه از کلانتری باید به نزدیک‌ترین پزشکی قانونی رفته و بخواهند که معاینات اولیه را انجام دهند و اگر فکر می‌کنند که قبل از تجاوز به آن‌ها داروی خواب‌آور، روانگردان، فراموشی‌آور، مواد الکلی، مخدر، بیهوش کننده یا هر چیز دیگه‌ای داده یا به زور به آن‌ها خورانده شده است، درخواست بدهند که آزمایش خون گرفته شود و حتما لباس‌های خود را تحویل بدهند که اگر آثاری از مرد متجاوز مثل مو، ترشحات و مایعات بدنی روی لباس‌ها باقی‌مانده است، مورد آزمایش قرار بگیرد که با انجام آزمایش DNA روی متجاوز، قابل راستی آزمایی و اثبات اس

 

برای اینکه دادگاه به نفع فرد مدعی مورد تجاوز واقع شده رای بدهد، چند مورد باید اثبات شود؛ اول اینکه اصل عمل  رابطه جنسی با زور، اکراه و اجبار یا در حالت خواب و بیهوشی و مستی باید اثبات شود و بنابراین پزشکی قانونی ممکن است بتواند این تجاوز و رابطه جنسی را اثبات کند اما زور و اجبار آن بحث دیگری است که مثلا اگر دارو یا موادی به زور به زن توسط فرد متجاوز خورانده شده است، باید مطرح و مورد آزمایش قرار بگیرد و البته اگر آثار توسل به زور توسط متجاوز برای تجاوز روی بدن فرد باقی مانده باشد می‌تواند مفید واقع شود و زور و عنف و اجبار تجاوز را اثبات کند.

 

مرجع رسیدگی به جرم تجاوز کدام نهاد است؟

دادگاه و آن‌هم (دادگاه کیفری یک) در هر استان، مرجع صالح رسیدگی به این قبیل پرونده‌ها است و دادسرا مطلقا به هیچ عنوان اجازه دخالت و ورود در جرم تجاوز را ندارد؛ به این دلیل که اگر اقراری قرار باشد اخذ شود، حتما باید عندالحاکم یعنی در حضور قاضی باشد که قابلیت استناد داشته باشد، برای همین نه دادسرا و به تبع آن نه مقام انتظامی به عنوان ضابط قضایی، حق دخالت، بازجویی یا برخورد دیگری را به هیچ عنوان ندارند.

مجازات تجاوز در قانون چیست؟

 

https://cheragh.org/%D8%B1%D8%A7%D9%87%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%B9%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D8%AC%D8%A7%D9%88%D8%B2/

 

 

 

 همین اساس بهشید ارفع‌نیا وکیل دادگستری از راه‌های پیگیری قانونی آزار و تعرض جنسی می‌گوید که به شرح زیر است:

برای شکایت از متجاوز به کدام دادگاه باید مراجعه کرد و با طرح چه عنوانی؟

معمولا باید شکایت کیفری در دادسرای وقوع جرم طرح شود، البته اگر کسی هم اطلاع ندارد می‌تواند از کلانتری محل سکونت بپرسد و بعد اقدام کند. در هر صورت برای ادامه پیگیری‌های لازم دادسرا می‌فرستد به کلانتری، شکوایه روی برگه A4 ساده هم می‌تواند باشد، یعنی فرم خاصی هم ندارد.

عنوان روی شکوایه به نوع تجاوز بستگی دارد، مثلا تجاوز به عنف یعنی رابطه جنسی به زور، که در ادامه این شکایت شاکی با نامه قضایی به کلانتری مراجعه می‌کند تا با یک مامور به درب منزل متشاکی‌عنه برود و به او ابلاغ کند تا در همان لحظه با مامور بیاید به کلانتری برای تکمیل روند پرونده و کلانتری آنان را ارجاع می‌دهد به دادسرا.

در قانون برای اثبات تجاوز پیش بینی شده که شامل چهار بار اقرار متهم، شهادت چهار مرد عادل و در نهایت علم قاضی است، در واقع مواردیست که شدنی نیست، چرا قانونگذار این شرایط غیرممکن برای اثبات را بیان کرده؟

واقیعت این است تجاوز به عنف با قوانین حاکم در ایران غیرقابل اثبات است، چون معمولا تجاوز در حضور شاهد آن هم 4 تا مرد عادل نیست، مگر اینکه اقرار کرده باشد که آن هم غیرممکن است، زیرا فرد متجاوز معمولا منکر می‌شود، بنده نظرم بر این است که این ماده با این شرایط می‌خواست حرمت جامعه را حفظ کند، معمولا اگر همچنین جرمی را فردی انجام دهد، قربانی نتواند آن را اثبات کند.

از نظر قانونی، تفاوت میان آزار جنسی و تجاوز جنسی چیست؟

تجاوز جنسی دیگر آخرین مرحله است ولی آزار جنسی می‌تواند اعم از رفتار، حرف‌های رکیک، نگاه کردن به اصطلاح هیزی کردن و لمس اعضای بدن کودک یا قربانی باشد، مثلا اگر راننده سرویس کودکی کلمات مستهجنی به کار ببرد خود آزار جنسی تلقی می‌شود، حتی اگر کسی هم در اجتماع چنین کلماتی را بشنود تهمت جنسی یا نام حقوقی آن قذف است، قذف نوعی دشنام و به معنای متهم کردن شخصی به زنا یا لواط است، از این بابت هم فرد می‌تواند شکایت کند.

تجاوز جنسی چگونه مورد تایید پزشکی قانونی قرار می‌گیرد؟

معمولا در 24 الی 48 ساعت اولیه تجاوز باید به پزشکی قانونی مراجعه شود، غیر این صورت ممکن دیگر آثار آن مشخص نباشد، ولی اگر آثار تجاوز روی لباس و ملافه قربانی برجای مانده باشد، تا سال‌ها متوالی DNA متجاوز روی آن باقی می‌ماند، حتی اگر آن شسته شود.

با توجه به اهمیت زمان در اثبات تجاوز، آیا سیستم قضایی نباید به موارد تجاوز به صورت ویژه رسیدگی کند؟

بهتر است، زودتر به پزشکی قانونی ارجاع شود، اگر از اول درخواست دستور موقت را از قاضی بخواهند، بالطبع این روند سریعتر پیش می‌رود.

شکایت از متجاوز از نظر قانونی تا چه حد قابل پیگیری است، آیا متجاوز می‌تواند با وثیقه آزاد باشد؟

تا حدی که قربانی بخواهد، قاضی مکلف به رسیدگی است. بله متجاوز می‌تواند با قرار وثیقه تا زمان دادگاه و اثبات جرم او آزاد باشد و این بستگی به نظر قاضی دارد.

 

 

 

مراحل طرح شکایت از فرد متجاوز

پس از اینکه از مراحل فوق را گذراندید مدارک و شواهدی از اتفاقی که برایتان افتاده است در دست دارید. حال باید به سراغ مراحل شکایت قانونی از فرد متجاوز بروید.

در این مرحله باید شکوائیه ای با عنوان تجاوز به عنف تهیه کرده و به دادسرا تحویل دهید.

• در مورد پرونده های تجاوز به عنف رسیدگی و تحقیق در دادسرا انجام نمی شود. این پرونده استثناء است و رسیدگی و تحقیق در مورد آن به طور مستقیم در دادگاه کیفری صورت می گیرد.
• اگر شخص مورد تجاوز، متجاوز را می شناسد یا رؤیت کرده است می تواند با مامور نیروی انتظامی او را دستگیر کند و مانع از فرار او شود.
• از آن جا که این جرم معمولا به صورت مخفی انجام می شود، تنها ادله ی شخص قربانی تجاوز، علم قاضی است. شخص قربانی باید با استفاده از مدارکی که از آثار جرم دارد و گزارش پلیس و پزشکی قانونی و … قاضی را به علم برساند که چنین جرمی اتفاق افتاده است و شخص متجاوز گناهکار است.