دعوا طاری

دعاوی طاری اصطلاحا به آن دسته از دعاوی اطلاق می شود که در تعارض با دعوای اصلی قرار دارند و در حقیقت بر آن عارض شده اند.

در ماده ی ۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی آمده است: هر دعوایی که در اثنای رسیدگی به دعوای دیگر از طرف خواهان یا خوانده یا شخص ثالث یا از طرف متداعیین اصلی بر ثالث اقامه شود دعوای طاری نامیده می‌شود.Esfand 14, 1401 AP

 

اگر بعد از طرح دعوای اصلی، توسط خواهان، علیه خوانده، دعوایی، از طرف خوانده یا شخص ثالث یا حتی خود خواهان، اقامه گردیده که با دعوای اصلی، مرتبط بوده یا منشا یکسانی داشته باشد، به این دعوا، دعوی طاری گفته می شود. دعوی متقابل، اضافی، ورود و جلب ثالث، انواع دعاوی طاری بوده که هر کدام، دارای نحوه طرح مخصوصی هستند و هزینه دادرسی هر یک، با توجه به مرحله ای که در آن، اقامه شوند، محاسبه می گردد.

 

حق دفاع از بدیهی ترین حقوقی است که نیاز به اجرایی کردن آن در نظام های حقوقی برای هر کشوری ضروری می باشد و نادیده گرفتن این حق و محروم نمودن شخص از دفاع باعث می گردد که دادرسی به خوبی عنوان عدالت را اجرا ننماید. برای همین محکوم نمودن فردی بدون فراهم کردن شرایط دفاع از خود از مذموم ترین مسائلی است که نه تنها حقوق بلکه اخلاق را نیز زشت و ناپسند می شمارد. بنابراین وجود دعوی متقابل، که یکی از ارکان دعاوی طاری می باشد باعث شده که علاوه بر دفاع متقابل خوانده در برابر خواهان، در وقت و هزینه صرفه جویی شده و از صدور آرای معارض جلوگیری شود.

 

دعاوی طاری به چند دسته تقسیم می شوند؟

دعاوی طاری به چهار دسته زیر تقسیم بندی شده اند که عبارت اند از:

• دعوی متقابل

• دعوی اضافی

• دعوی ورود ثالث

• دعوی جلب ثالث