دفاع مشروع در حقوق بین الملل

آنچه ممنوع است توسل به زور دولت‌ها علیه یکدیگر است. در دکترین جمهوری اسلامی ایران، رژیم صهیونیستی یک موجودیت نامشروع اشغالگر است و به عنوان یک دولت مورد شناسایی قرار نگرفته است. بنابراین اقدام نظامی علیه این رژیم، اقدام علیه یک بازیگر غیردولتی به تعبیر کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو، قدرت اشغالگر و به تعبیر رهبر معظم انقلاب باند تروریستی است که عجالتاً در سرزمین‌های اشغالی حضور دارد و لذا اقدام نظامی علیه یک دولت نیست تا مشمول ممنوعیت توسل به زور از سوی جمهوری اسلامی ایران باشد.

 

۱۰- دفاع از مقاومت حق تعیین سرنوشت مردم به عنوان یک حق عام‌الشمول در وضعیت استعمار و اشغال و حکومت نژادپرست وجود دارد و حق مقاومت از آن نشأت گرفته است. دولت‌ها ملزم هستند نسبت به تحقق این حق مساعدت و اقدامات لازم را داشته باشند. این نکته‌ای است که دیوان بین‌المللی دادگستری در قضیه دیوار حائل نیز قائل است. رژیم صهیونیستی از قضا هم اشغالگر (ولو در بخشی از سرزمین‌های فلسطین) و هم دارای نظام نژادپرستی یا آپارتاید است. اقدام نظامی ایران در حمایت از مردم فلسطین می‌تواند در راستای احقاق این حق مردم فلسطین تلقی گردد.

 

 

فوریت نیز امری عرفی است چنانچه ماده ۵۱ منشور با استفاده از فعل مضارع occurs هم زمانیِ میان حمله و دفاع را یک امر ضروری نمی‌داند.

معنی موسع داره بنا به مورد اوضاع احوال متفاوته

ضرورت

ه عبارت دیگر، سایر گزینه ها به غیر از توسل به زور برای دفع حمله مذکور کافی نباشند.